przemianą izotermiczną
Encyklopedia PWN
techn. składnik strukturalny wielu stopów żelaza powstający w wyniku izotermicznej (zwykle) przemiany przechłodzonego do temp. 550–250°C austenitu;
prawa ściśle spełniane przez gaz doskonały i, w przybliżeniu, przez gazy rzeczywiste (gaz), gdy wartości ich ciśnienia i temperatury różnią się znacznie od wartości krytycznych
kalorymetr
przyrząd do pomiaru ilości ciepła wydzielonego lub pochłoniętego przez układ podczas przemiany fiz. lub chem. (kalorymetria);
[łac.-gr.],
kriogenika
technika wytwarzania i utrzymywania bardzo niskich temperatur;
[gr. krýos ‘mróz’, génos ‘pochodzenie’],
szereg anomalnych zjawisk fiz. związanych z ciągłymi przejściami fazowymi, tj. przejściami fazowymi II rodzaju (przemiana fazowa), ujawniających się w pobliżu punktu kryt. (stan krytyczny);
